8:1 περ δ τν εδωλοθύτων, οδαμεν τι πάντες γνσιν χομεν. γνσις φυσιο, δ γάπη οκοδομε.
8:2 ε τις δοκε γνωκέναι τι, οπω γνω καθς δε γνναι·
8:3 ε δέ τις γαπ τν θεόν, οτος γνωσται π ατο.
8:4 περ τς βρώσεως ον τν εδωλοθύτων οδαμεν τι οδν εδωλον ν κόσμ, κα τι οδες θες ε μ ες.
8:5 κα γρ επερ εσν λεγόμενοι θεο ετε ν οραν ετε π γς, σπερ εσν θεο πολλο κα κύριοι πολλοί,
8:6 λλ μν ες θες πατήρ, ξ ο τ πάντα κα μες ες ατόν, κα ες κύριος ησος χριστός, δι ο τ πάντα κα μες δι ατο.
8:7 λλ οκ ν πσιν γνσις· τινς δ τ συνηθεί ως ρτι το εδώλου ς εδωλόθυτον σθίουσιν, κα συνείδησις ατν σθενς οσα μολύνεται.
8:8 βρμα δ μς ο παραστήσει τ θε· οτε ν μ φάγωμεν στερούμεθα, οτε ν φάγωμεν περισσεύομεν.
8:9 βλέπετε δ μή πως ξουσία μν ατη πρόσκομμα γένηται τος σθενέσιν.
8:10 ν γάρ τις δ σ τν χοντα γνσιν ν εδωλεί κατακείμενον, οχ συνείδησις ατο σθενος ντος οκοδομηθήσεται ες τ τ εδωλόθυτα σθίειν;
8:11 πόλλυται γρ σθενν ν τ σ γνώσει, δελφς δι ν χριστς πέθανεν.
8:12 οτως δ μαρτάνοντες ες τος δελφος κα τύπτοντες ατν τν συνείδησιν σθενοσαν ες χριστν μαρτάνετε.
8:13 διόπερ ε βρμα σκανδαλίζει τν δελφόν μου, ο μ φάγω κρέα ες τν ανα, να μ τν δελφόν μου σκανδαλίσω.