7:1 ταύτας ον χοντες τς παγγελίας, γαπητοί, καθαρίσωμεν αυτος π παντς μολυσμο σαρκς κα πνεύματος, πιτελοντες γιωσύνην ν φόβ θεο.
7:2 χωρήσατε μς· οδένα δικήσαμεν, οδένα φθείραμεν, οδένα πλεονεκτήσαμεν.
7:3 πρς κατάκρισιν ο λέγω, προείρηκα γρ τι ν τας καρδίαις μν στε ες τ συναποθανεν κα συζν.
7:4 πολλή μοι παρρησία πρς μς, πολλή μοι καύχησις πρ μν· πεπλήρωμαι τ παρακλήσει, περπερισσεύομαι τ χαρ π πάσ τ θλίψει μν.
7:5 κα γρ λθόντων μν ες μακεδονίαν οδεμίαν σχηκεν νεσιν σρξ μν, λλ ν παντ θλιβόμενοι _ ξωθεν μάχαι, σωθεν φόβοι.
7:6 λλ παρακαλν τος ταπεινος παρεκάλεσεν μς θες ν τ παρουσί τίτου·
7:7 ο μόνον δ ν τ παρουσί ατο λλ κα ν τ παρακλήσει παρεκλήθη φ μν, ναγγέλλων μν τν μν πιπόθησιν, τν μν δυρμόν, τν μν ζλον πρ μο, στε με μλλον χαρναι.
7:8 τι ε κα λύπησα μς ν τ πιστολ, ο μεταμέλομαι· ε κα μετεμελόμην βλέπω [γρ] τι πιστολ κείνη ε κα πρς ραν λύπησεν μς,
7:9 νν χαίρω, οχ τι λυπήθητε, λλ τι λυπήθητε ες μετάνοιαν· λυπήθητε γρ κατ θεόν, να ν μηδεν ζημιωθτε ξ μν.
7:10 γρ κατ θεν λύπη μετάνοιαν ες σωτηρίαν μεταμέλητον ργάζεται· δ το κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.
7:11 δο γρ ατ τοτο τ κατ θεν λυπηθναι πόσην κατειργάσατο μν σπουδήν, λλ πολογίαν, λλ γανάκτησιν, λλ φόβον, λλ πιπόθησιν, λλ ζλον, λλ κδίκησιν· ν παντ συνεστήσατε αυτος γνος εναι τ πράγματι.
7:12 ρα ε κα γραψα μν, οχ νεκεν το δικήσαντος, οδ νεκεν το δικηθέντος, λλ νεκεν το φανερωθναι τν σπουδν μν τν πρ μν πρς μς νώπιον το θεο.
7:13 δι τοτο παρακεκλήμεθα. π δ τ παρακλήσει μν περισσοτέρως μλλον χάρημεν π τ χαρ τίτου, τι ναπέπαυται τ πνεμα ατο π πάντων μν·
7:14 τι ε τι ατ πρ μν κεκαύχημαι ο κατσχύνθην, λλ ς πάντα ν ληθεί λαλήσαμεν μν, οτως κα καύχησις μν π τίτου λήθεια γενήθη.
7:15 κα τ σπλάγχνα ατο περισσοτέρως ες μς στιν ναμιμνσκομένου τν πάντων μν πακοήν, ς μετ φόβου κα τρόμου δέξασθε ατόν.
7:16 χαίρω τι ν παντ θαρρ ν μν.