2:1 δι τοτο δε περισσοτέρως προσέχειν μς τος κουσθεσιν, μήποτε παραρυμεν.
2:2 ε γρ δι γγέλων λαληθες λόγος γένετο βέβαιος, κα πσα παράβασις κα παρακο λαβεν νδικον μισθαποδοσίαν,
2:3 πς μες κφευξόμεθα τηλικαύτης μελήσαντες σωτηρίας; τις, ρχν λαβοσα λαλεσθαι δι το κυρίου, π τν κουσάντων ες μς βεβαιώθη,
2:4 συνεπιμαρτυροντος το θεο σημείοις τε κα τέρασιν κα ποικίλαις δυνάμεσιν κα πνεύματος γίου μερισμος κατ τν ατο θέλησιν.
2:5 ο γρ γγέλοις πέταξεν τν οκουμένην τν μέλλουσαν, περ ς λαλομεν.
2:6 διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων, τί στιν νθρωπος τι μιμνσκ ατο, υς νθρώπου τι πισκέπτ ατόν;
2:7 λάττωσας ατν βραχύ τι παρ γγέλους, δόξ κα τιμ στεφάνωσας ατόν,
2:8 πάντα πέταξας ποκάτω τν ποδν ατο. ν τ γρ ποτάξαι [ατ] τ πάντα οδν φκεν ατ νυπότακτον. νν δ οπω ρμεν ατ τ πάντα ποτεταγμένα·
2:9 τν δ βραχύ τι παρ γγέλους λαττωμένον βλέπομεν ησον δι τ πάθημα το θανάτου δόξ κα τιμ στεφανωμένον, πως χάριτι θεο πρ παντς γεύσηται θανάτου.
2:10 πρεπεν γρ ατ, δι ν τ πάντα κα δι ο τ πάντα, πολλος υος ες δόξαν γαγόντα τν ρχηγν τς σωτηρίας ατν δι παθημάτων τελεισαι.
2:11 τε γρ γιάζων κα ο γιαζόμενοι ξ νς πάντες· δι ν ατίαν οκ παισχύνεται δελφος ατος καλεν,
2:12 λέγων, παγγελ τ νομά σου τος δελφος μου, ν μέσ κκλησίας μνήσω σε·
2:13 κα πάλιν, γ σομαι πεποιθς π ατ· κα πάλιν, δο γ κα τ παιδία μοι δωκεν θεός.
2:14 πε ον τ παιδία κεκοινώνηκεν αματος κα σαρκός, κα ατς παραπλησίως μετέσχεν τν ατν, να δι το θανάτου καταργήσ τν τ κράτος χοντα το θανάτου, τοτ στιν τν διάβολον,
2:15 κα παλλάξ τούτους, σοι φόβ θανάτου δι παντς το ζν νοχοι σαν δουλείας.
2:16 ο γρ δήπου γγέλων πιλαμβάνεται, λλ σπέρματος βραμ πιλαμβάνεται.
2:17 θεν φειλεν κατ πάντα τος δελφος μοιωθναι, να λεήμων γένηται κα πιστς ρχιερες τ πρς τν θεόν, ες τ λάσκεσθαι τς μαρτίας το λαο·
2:18 ν γρ πέπονθεν ατς πειρασθείς, δύναται τος πειραζομένοις βοηθσαι.