4:1 φοβηθμεν ον μήποτε καταλειπομένης παγγελίας εσελθεν ες τν κατάπαυσιν ατο δοκ τις ξ μν στερηκέναι·
4:2 κα γάρ σμεν εηγγελισμένοι καθάπερ κκενοι, λλ οκ φέλησεν λόγος τς κος κείνους, μ συγκεκερασμένους τ πίστει τος κούσασιν.
4:3 εσερχόμεθα γρ ες [τν] κατάπαυσιν ο πιστεύσαντες, καθς ερηκεν, ς μοσα ν τ ργ μου, ε εσελεύσονται ες τν κατάπαυσίν μου, καίτοι τν ργων π καταβολς κόσμου γενηθέντων.
4:4 ερηκεν γάρ που περ τς βδόμης οτως, κα κατέπαυσεν θες ν τ μέρ τ βδόμ π πάντων τν ργων ατο·
4:5 κα ν τούτ πάλιν, ε εσελεύσονται ες τν κατάπαυσίν μου.
4:6 πε ον πολείπεται τινς εσελθεν ες ατήν, κα ο πρότερον εαγγελισθέντες οκ εσλθον δι πείθειαν,
4:7 πάλιν τιν ρίζει μέραν, σήμερον, ν δαυδ λέγων μετ τοσοτον χρόνον, καθς προείρηται, σήμερον ν τς φωνς ατο κούσητε, μ σκληρύνητε τς καρδίας μν.
4:8 ε γρ ατος ησος κατέπαυσεν, οκ ν περ λλης λάλει μετ τατα μέρας.
4:9 ρα πολείπεται σαββατισμς τ λα το θεο·
4:10 γρ εσελθν ες τν κατάπαυσιν ατο κα ατς κατέπαυσεν π τν ργων ατο σπερ π τν δίων θεός.
4:11 σπουδάσωμεν ον εσελθεν ες κείνην τν κατάπαυσιν, να μ ν τ ατ τις ποδείγματι πέσ τς πειθείας.
4:12 ζν γρ λόγος το θεο κα νεργς κα τομώτερος πρ πσαν μάχαιραν δίστομον κα διϊκνούμενος χρι μερισμο ψυχς κα πνεύματος, ρμν τε κα μυελν, κα κριτικς νθυμήσεων κα ννοιν καρδίας·
4:13 κα οκ στιν κτίσις φανς νώπιον ατο, πάντα δ γυμν κα τετραχηλισμένα τος φθαλμος ατο, πρς ν μν λόγος.
4:14 χοντες ον ρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τος ορανούς, ησον τν υν το θεο, κρατμεν τς μολογίας·
4:15 ο γρ χομεν ρχιερέα μ δυνάμενον συμπαθσαι τας σθενείαις μν, πεπειρασμένον δ κατ πάντα καθ μοιότητα χωρς μαρτίας.
4:16 προσερχώμεθα ον μετ παρρησίας τ θρόν τς χάριτος, να λάβωμεν λεος κα χάριν ερωμεν ες εκαιρον βοήθειαν.