2:1 κα εσελθν πάλιν ες καφαρναομ δι μερν κούσθη τι ν οκ στίν.
2:2 κα συνήχθησαν πολλο στε μηκέτι χωρεν μηδ τ πρς τν θύραν, κα λάλει ατος τν λόγον.
2:3 κα ρχονται φέροντες πρς ατν παραλυτικν αρόμενον π τεσσάρων.
2:4 κα μ δυνάμενοι προσενέγκαι ατ δι τν χλον πεστέγασαν τν στέγην που ν, κα ξορύξαντες χαλσι τν κράβαττον που παραλυτικς κατέκειτο.
2:5 κα δν ησος τν πίστιν ατν λέγει τ παραλυτικ, τέκνον, φίενταί σου α μαρτίαι.
2:6 σαν δέ τινες τν γραμματέων κε καθήμενοι κα διαλογιζόμενοι ν τας καρδίαις ατν,
2:7 τί οτος οτως λαλε; βλασφημε· τίς δύναται φιέναι μαρτίας ε μ ες θεός;
2:8 κα εθς πιγνος ησος τ πνεύματι ατο τι οτως διαλογίζονται ν αυτος λέγει ατος, τί τατα διαλογίζεσθε ν τας καρδίαις μν;
2:9 τί στιν εκοπώτερον, επεν τ παραλυτικ, φίενταί σου α μαρτίαι, επεν, γειρε κα ρον τν κράβαττόν σου κα περιπάτει;
2:10 να δ εδτε τι ξουσίαν χει υς το νθρώπου φιέναι μαρτίας π τς γς _ λέγει τ παραλυτικ,
2:11 σο λέγω, γειρε ρον τν κράβαττόν σου κα παγε ες τν οκόν σου.
2:12 κα γέρθη κα εθς ρας τν κράβαττον ξλθεν μπροσθεν πάντων, στε ξίστασθαι πάντας κα δοξάζειν τν θεν λέγοντας τι οτως οδέποτε εδομεν.
2:13 κα ξλθεν πάλιν παρ τν θάλασσαν· κα πς χλος ρχετο πρς ατόν, κα δίδασκεν ατούς.
2:14 κα παράγων εδεν λευν τν το λφαίου καθήμενον π τ τελώνιον, κα λέγει ατ, κολούθει μοι. κα ναστς κολούθησεν ατ.
2:15 κα γίνεται κατακεσθαι ατν ν τ οκί ατο, κα πολλο τελναι κα μαρτωλο συνανέκειντο τ ησο κα τος μαθητας ατο· σαν γρ πολλο κα κολούθουν ατ.
2:16 κα ο γραμματες τν φαρισαίων δόντες τι σθίει μετ τν μαρτωλν κα τελωνν λεγον τος μαθητας ατο, τι μετ τν τελωνν κα μαρτωλν σθίει;
2:17 κα κούσας ησος λέγει ατος [τι] ο χρείαν χουσιν ο σχύοντες ατρο λλ ο κακς χοντες· οκ λθον καλέσαι δικαίους λλ μαρτωλούς.
2:18 κα σαν ο μαθητα ωάννου κα ο φαρισαοι νηστεύοντες. κα ρχονται κα λέγουσιν ατ, δι τί ο μαθητα ωάννου κα ο μαθητα τν φαρισαίων νηστεύουσιν, ο δ σο μαθητα ο νηστεύουσιν;
2:19 κα επεν ατος ησος, μ δύνανται ο υο το νυμφνος ν νυμφίος μετ ατν στιν νηστεύειν; σον χρόνον χουσιν τν νυμφίον μετ ατν ο δύνανται νηστεύειν·
2:20 λεύσονται δ μέραι ταν παρθ π ατν νυμφίος, κα τότε νηστεύσουσιν ν κείν τ μέρ.
2:21 οδες πίβλημα άκους γνάφου πιράπτει π μάτιον παλαιόν· ε δ μή, αρει τ πλήρωμα π ατο τ καινν το παλαιο, κα χερον σχίσμα γίνεται.
2:22 κα οδες βάλλει ονον νέον ες σκος παλαιούς _ ε δ μή, ήξει ονος τος σκούς, κα ονος πόλλυται κα ο σκοί _ λλ ονον νέον ες σκος καινούς.
2:23 κα γένετο ατν ν τος σάββασιν παραπορεύεσθαι δι τν σπορίμων, κα ο μαθητα ατο ρξαντο δν ποιεν τίλλοντες τος στάχυας.
2:24 κα ο φαρισαοι λεγον ατ, δε τί ποιοσιν τος σάββασιν οκ ξεστιν;
2:25 κα λέγει ατος, οδέποτε νέγνωτε τί ποίησεν δαυίδ, τε χρείαν σχεν κα πείνασεν ατς κα ο μετ ατο;
2:26 πς εσλθεν ες τν οκον το θεο π βιαθρ ρχιερέως κα τος ρτους τς προθέσεως φαγεν, ος οκ ξεστιν φαγεν ε μ τος ερες, κα δωκεν κα τος σν ατ οσιν;
2:27 κα λεγεν ατος, τ σάββατον δι τν νθρωπον γένετο κα οχ νθρωπος δι τ σάββατον·
2:28 στε κύριός στιν υς το νθρώπου κα το σαββάτου.