2:1 γένοντο δ κα ψευδοπροφται ν τ λα, ς κα ν μν σονται ψευδοδιδάσκαλοι, οτινες παρεισάξουσιν αρέσεις πωλείας, κα τν γοράσαντα ατος δεσπότην ρνούμενοι, πάγοντες αυτος ταχινν πώλειαν.
2:2 κα πολλο ξακολουθήσουσιν ατν τας σελγείαις, δι ος δς τς ληθείας βλασφημηθήσεται·
2:3 κα ν πλεονεξί πλαστος λόγοις μς μπορεύσονται· ος τ κρίμα κπαλαι οκ ργε, κα πώλεια ατν ο νυστάζει.
2:4 ε γρ θες γγέλων μαρτησάντων οκ φείσατο, λλ σειρας ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν ες κρίσιν τηρουμένους,
2:5 κα ρχαίου κόσμου οκ φείσατο, λλ γδοον νε δικαιοσύνης κήρυκα φύλαξεν, κατακλυσμν κόσμ σεβν πάξας,
2:6 κα πόλεις σοδόμων κα γομόρρας τεφρώσας [καταστροφ] κατέκρινεν, πόδειγμα μελλόντων σεβέ[ς]ιν τεθεικώς,
2:7 κα δίκαιον λτ καταπονούμενον π τς τν θέσμων ν σελγεί ναστροφς ρρύσατο·
2:8 βλέμματι γρ κα κο δίκαιος γκατοικν ν ατος μέραν ξ μέρας ψυχν δικαίαν νόμοις ργοις βασάνιζεν·
2:9 οδεν κύριος εσεβες κ πειρασμο ύεσθαι, δίκους δ ες μέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεν,
2:10 μάλιστα δ τος πίσω σαρκς ν πιθυμί μιασμο πορευομένους κα κυριότητος καταφρονοντας. τολμηταί, αθάδεις, δόξας ο τρέμουσιν βλασφημοντες,
2:11 που γγελοι σχύϊ κα δυνάμει μείζονες ντες ο φέρουσιν κατ ατν παρ κυρίου βλάσφημον κρίσιν.
2:12 οτοι δέ, ς λογα ζα γεγεννημένα φυσικ ες λωσιν κα φθοράν, ν ος γνοοσιν βλασφημοντες, ν τ φθορ ατν κα φθαρήσονται,
2:13 δικούμενοι μισθν δικίας· δονν γούμενοι τν ν μέρ τρυφήν, σπίλοι κα μμοι ντρυφντες ν τας πάταις ατν συνευωχούμενοι μν,
2:14 φθαλμος χοντες μεστος μοιχαλίδος κα καταπαύστους μαρτίας, δελεάζοντες ψυχς στηρίκτους, καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας χοντες, κατάρας τέκνα,
2:15 καταλείποντες εθεαν δν πλανήθησαν, ξακολουθήσαντες τ δ το βαλαμ το βοσόρ, ς μισθν δικίας γάπησεν
2:16 λεγξιν δ σχεν δίας παρανομίας· ποζύγιον φωνον ν νθρώπου φων φθεγξάμενον κώλυσεν τν το προφήτου παραφρονίαν.
2:17 οτοί εσιν πηγα νυδροι κα μίχλαι π λαίλαπος λαυνόμεναι, ος ζόφος το σκότους τετήρηται.
2:18 πέρογκα γρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ν πιθυμίαις σαρκς σελγείαις τος λίγως ποφεύγοντας τος ν πλάν ναστρεφομένους,
2:19 λευθερίαν ατος παγγελλόμενοι, ατο δολοι πάρχοντες τς φθορς· γάρ τις ττηται, τούτ δεδούλωται.
2:20 ε γρ ποφυγόντες τ μιάσματα το κόσμου ν πιγνώσει το κυρίου [μν] κα σωτρος ησο χριστο τούτοις δ πάλιν μπλακέντες ττνται, γέγονεν ατος τ σχατα χείρονα τν πρώτων.
2:21 κρεττον γρ ν ατος μ πεγνωκέναι τν δν τς δικαιοσύνης πιγνοσιν ποστρέψαι κ τς παραδοθείσης ατος γίας ντολς.
2:22 συμβέβηκεν ατος τ τς ληθος παροιμίας, κύων πιστρέψας π τ διον ξέραμα, καί, ς λουσαμένη ες κυλισμν βορβόρου.