2:1 ε τις ον παράκλησις ν χριστ, ε τι παραμύθιον γάπης, ε τις κοινωνία πνεύματος, ε τις σπλάγχνα κα οκτιρμοί,
2:2 πληρώσατέ μου τν χαρν να τ ατ φροντε, τν ατν γάπην χοντες, σύμψυχοι, τ ν φρονοντες,
2:3 μηδν κατ ριθείαν μηδ κατ κενοδοξίαν, λλ τ ταπεινοφροσύν λλήλους γούμενοι περέχοντας αυτν,
2:4 μ τ αυτν καστος σκοποντες, λλ [κα] τ τέρων καστοι.
2:5 τοτο φρονετε ν μν κα ν χριστ ησο,
2:6 ς ν μορφ θεο πάρχων οχ ρπαγμν γήσατο τ εναι σα θε,
2:7 λλ αυτν κένωσεν μορφν δούλου λαβών, ν μοιώματι νθρώπων γενόμενος· κα σχήματι ερεθες ς νθρωπος
2:8 ταπείνωσεν αυτν γενόμενος πήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δ σταυρο.
2:9 δι κα θες ατν περύψωσεν κα χαρίσατο ατ τ νομα τ πρ πν νομα,
2:10 να ν τ νόματι ησο πν γόνυ κάμψ πουρανίων κα πιγείων κα καταχθονίων,
2:11 κα πσα γλσσα ξομολογήσηται τι κύριος ησος χριστς ες δόξαν θεο πατρός.
2:12 στε, γαπητοί μου, καθς πάντοτε πηκούσατε, μ ς ν τ παρουσί μου μόνον λλ νν πολλ μλλον ν τ πουσί μου, μετ φόβου κα τρόμου τν αυτν σωτηρίαν κατεργάζεσθε·
2:13 θες γάρ στιν νεργν ν μν κα τ θέλειν κα τ νεργεν πρ τς εδοκίας.
2:14 πάντα ποιετε χωρς γογγυσμν κα διαλογισμν,
2:15 να γένησθε μεμπτοι κα κέραιοι, τέκνα θεο μωμα μέσον γενες σκολις κα διεστραμμένης, ν ος φαίνεσθε ς φωστρες ν κόσμ,
2:16 λόγον ζως πέχοντες, ες καύχημα μο ες μέραν χριστο, τι οκ ες κενν δραμον οδ ες κενν κοπίασα.
2:17 λλ ε κα σπένδομαι π τ θυσί κα λειτουργί τς πίστεως μν, χαίρω κα συγχαίρω πσιν μν·
2:18 τ δ ατ κα μες χαίρετε κα συγχαίρετέ μοι.
2:19 λπίζω δ ν κυρί ησο τιμόθεον ταχέως πέμψαι μν, να κγ εψυχ γνος τ περ μν.
2:20 οδένα γρ χω σόψυχον στις γνησίως τ περ μν μεριμνήσει,
2:21 ο πάντες γρ τ αυτν ζητοσιν, ο τ ησο χριστο.
2:22 τν δ δοκιμν ατο γινώσκετε, τι ς πατρ τέκνον σν μο δούλευσεν ες τ εαγγέλιον.
2:23 τοτον μν ον λπίζω πέμψαι ς ν φίδω τ περ μ ξαυτς·
2:24 πέποιθα δ ν κυρί τι κα ατς ταχέως λεύσομαι.
2:25 ναγκαον δ γησάμην παφρόδιτον τν δελφν κα συνεργν κα συστρατιώτην μου, μν δ πόστολον κα λειτουργν τς χρείας μου, πέμψαι πρς μς,
2:26 πειδ πιποθν ν πάντας μς, κα δημονν διότι κούσατε τι σθένησεν.
2:27 κα γρ σθένησεν παραπλήσιον θανάτ· λλ θες λέησεν ατόν, οκ ατν δ μόνον λλ κα μέ, να μ λύπην π λύπην σχ.
2:28 σπουδαιοτέρως ον πεμψα ατν να δόντες ατν πάλιν χαρτε κγ λυπότερος .
2:29 προσδέχεσθε ον ατν ν κυρί μετ πάσης χαρς, κα τος τοιούτους ντίμους χετε,
2:30 τι δι τ ργον χριστο μέχρι θανάτου γγισεν, παραβολευσάμενος τ ψυχ να ναπληρώσ τ μν στέρημα τς πρός με λειτουργίας.