2:1 τ γγέλ τς ν φέσ κκλησίας γράψον· τάδε λέγει κρατν τος πτ στέρας ν τ δεξι ατο, περιπατν ν μέσ τν πτ λυχνιν τν χρυσν·
2:2 οδα τ ργα σου κα τν κόπον κα τν πομονήν σου, κα τι ο δύν βαστάσαι κακούς, κα πείρασας τος λέγοντας αυτος ποστόλους κα οκ εσίν, κα ερες ατος ψευδες·
2:3 κα πομονν χεις, κα βάστασας δι τ νομά μου, κα ο κεκοπίακες.
2:4 λλ χω κατ σο τι τν γάπην σου τν πρώτην φκες.
2:5 μνημόνευε ον πόθεν πέπτωκας, κα μετανόησον κα τ πρτα ργα ποίησον· ε δ μή, ρχομαί σοι κα κινήσω τν λυχνίαν σου κ το τόπου ατς, ν μ μετανοήσς.
2:6 λλ τοτο χεις, τι μισες τ ργα τν νικολαϊτν, κγ μισ.
2:7 χων ος κουσάτω τί τ πνεμα λέγει τας κκλησίαις. τ νικντι δώσω ατ φαγεν κ το ξύλου τς ζως, στιν ν τ παραδείσ το θεο.
2:8 κα τ γγέλ τς ν σμύρν κκλησίας γράψον· τάδε λέγει πρτος κα σχατος, ς γένετο νεκρς κα ζησεν·
2:9 οδά σου τν θλψιν κα τν πτωχείαν, λλ πλούσιος ε, κα τν βλασφημίαν κ τν λεγόντων ουδαίους εναι αυτούς, κα οκ εσν λλ συναγωγ το σαταν.
2:10 μηδν φοβο μέλλεις πάσχειν. δο μέλλει βάλλειν διάβολος ξ μν ες φυλακν να πειρασθτε, κα ξετε θλψιν μερν δέκα. γίνου πιστς χρι θανάτου, κα δώσω σοι τν στέφανον τς ζως.
2:11 χων ος κουσάτω τί τ πνεμα λέγει τας κκλησίαις. νικν ο μ δικηθ κ το θανάτου το δευτέρου.
2:12 κα τ γγέλ τς ν περγάμ κκλησίας γράψον· τάδε λέγει χων τν ομφαίαν τν δίστομον τν ξεαν·
2:13 οδα πο κατοικες, που θρόνος το σαταν, κα κρατες τ νομά μου, κα οκ ρνήσω τν πίστιν μου κα ν τας μέραις ντιπς μάρτυς μου πιστός μου, ς πεκτάνθη παρ μν, που σατανς κατοικε.
2:14 λλ χω κατ σο λίγα, τι χεις κε κρατοντας τν διδαχν βαλαάμ, ς δίδασκεν τ βαλκ βαλεν σκάνδαλον νώπιον τν υν σραήλ, φαγεν εδωλόθυτα κα πορνεσαι·
2:15 οτως χεις κα σ κρατοντας τν διδαχν [τν] νικολαϊτν μοίως.
2:16 μετανόησον ον· ε δ μή, ρχομαί σοι ταχύ, κα πολεμήσω μετ ατν ν τ ομφαί το στόματός μου.
2:17 χων ος κουσάτω τί τ πνεμα λέγει τας κκλησίαις. τ νικντι δώσω ατ το μάννα το κεκρυμμένου, κα δώσω ατ ψφον λευκν κα π τν ψφον νομα καινν γεγραμμένον οδες οδεν ε μ λαμβάνων.
2:18 κα τ γγέλ τς ν θυατείροις κκλησίας γράψον· τάδε λέγει υς το θεο, χων τος φθαλμος ατο ς φλόγα πυρός, κα ο πόδες ατο μοιοι χαλκολιβάν·
2:19 οδά σου τ ργα κα τν γάπην κα τν πίστιν κα τν διακονίαν κα τν πομονήν σου, κα τ ργα σου τ σχατα πλείονα τν πρώτων.
2:20 λλ χω κατ σο τι φες τν γυνακα εζάβελ, λέγουσα αυτν προφτιν, κα διδάσκει κα πλαν τος μος δούλους πορνεσαι κα φαγεν εδωλόθυτα.
2:21 κα δωκα ατ χρόνον να μετανοήσ, κα ο θέλει μετανοσαι κ τς πορνείας ατς.
2:22 δο βάλλω ατν ες κλίνην, κα τος μοιχεύοντας μετ ατς ες θλψιν μεγάλην, ν μ μετανοήσωσιν κ τν ργων ατς·
2:23 κα τ τέκνα ατς ποκτεν ν θανάτ· κα γνώσονται πσαι α κκλησίαι τι γώ εμι ραυνν νεφρος κα καρδίας, κα δώσω μν κάστ κατ τ ργα μν.
2:24 μν δ λέγω τος λοιπος τος ν θυατείροις, σοι οκ χουσιν τν διδαχν ταύτην, οτινες οκ γνωσαν τ βαθέα το σαταν, ς λέγουσιν, ο βάλλω φ μς λλο βάρος·
2:25 πλν χετε κρατήσατε χρι[ς] ο ν ξω.
2:26 κα νικν κα τηρν χρι τέλους τ ργα μου, δώσω ατ ξουσίαν π τν θνν,
2:27 κα ποιμανε ατος ν άβδ σιδηρ, ς τ σκεύη τ κεραμικ συντρίβεται,
2:28 ς κγ εληφα παρ το πατρός μου, κα δώσω ατ τν στέρα τν πρωϊνόν.
2:29 χων ος κουσάτω τί τ πνεμα λέγει τας κκλησίαις.