7:1 μετ τοτο εδον τέσσαρας γγέλους σττας π τς τέσσαρας γωνίας τς γς, κρατοντας τος τέσσαρας νέμους τς γς, να μ πνέ νεμος π τς γς μήτε π τς θαλάσσης μήτε π πν δένδρον.
7:2 κα εδον λλον γγελον ναβαίνοντα π νατολς λίου, χοντα σφραγδα θεο ζντος, κα κραξεν φων μεγάλ τος τέσσαρσιν γγέλοις ος δόθη ατος δικσαι τν γν κα τν θάλασσαν,
7:3 λέγων, μ δικήσητε τν γν μήτε τν θάλασσαν μήτε τ δένδρα χρι σφραγίσωμεν τος δούλους το θεο μν π τν μετώπων ατν.
7:4 κα κουσα τν ριθμν τν σφραγισμένων, κατν τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, σφραγισμένοι κ πάσης φυλς υν σραήλ·
7:5 κ φυλς ούδα δώδεκα χιλιάδες σφραγισμένοι, κ φυλς ουβν δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς γδ δώδεκα χιλιάδες,
7:6 κ φυλς σρ δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς νεφθαλμ δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς μανασσ δώδεκα χιλιάδες,
7:7 κ φυλς συμεν δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς λευ δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς σσαχρ δώδεκα χιλιάδες,
7:8 κ φυλς ζαβουλν δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς ωσφ δώδεκα χιλιάδες, κ φυλς βενιαμν δώδεκα χιλιάδες σφραγισμένοι.
7:9 μετ τατα εδον, κα δο χλος πολύς, ν ριθμσαι ατν οδες δύνατο, κ παντς θνους κα φυλν κα λαν κα γλωσσν, σττες νώπιον το θρόνου κα νώπιον το ρνίου, περιβεβλημένους στολς λευκάς, κα φοίνικες ν τας χερσν ατν·
7:10 κα κράζουσιν φων μεγάλ λέγοντες, σωτηρία τ θε μν τ καθημέν π τ θρόν κα τ ρνί.
7:11 κα πάντες ο γγελοι εστήκεισαν κύκλ το θρόνου κα τν πρεσβυτέρων κα τν τεσσάρων ζων, κα πεσαν νώπιον το θρόνου π τ πρόσωπα ατν κα προσεκύνησαν τ θε,
7:12 λέγοντες, μήν· ελογία κα δόξα κα σοφία κα εχαριστία κα τιμ κα δύναμις κα σχς τ θε μν ες τος ανας τν αώνων· μήν.
7:13 κα πεκρίθη ες κ τν πρεσβυτέρων λέγων μοι, οτοι ο περιβεβλημένοι τς στολς τς λευκς τίνες εσν κα πόθεν λθον;
7:14 κα ερηκα ατ, κύριέ μου, σ οδας. κα επέν μοι, οτοί εσιν ο ρχόμενοι κ τς θλίψεως τς μεγάλης, κα πλυναν τς στολς ατν κα λεύκαναν ατς ν τ αματι το ρνίου.
7:15 δι τοτό εσιν νώπιον το θρόνου το θεο, κα λατρεύουσιν ατ μέρας κα νυκτς ν τ να ατο, κα καθήμενος π το θρόνου σκηνώσει π ατούς.
7:16 ο πεινάσουσιν τι οδ διψήσουσιν τι, οδ μ πέσ π ατος λιος οδ πν καμα,
7:17 τι τ ρνίον τ ν μέσον το θρόνου ποιμανε ατούς, κα δηγήσει ατος π ζως πηγς δάτων· κα ξαλείψει θες πν δάκρυον κ τν φθαλμν ατν.