2:1 ρωτμεν δ μς, δελφοί, πρ τς παρουσίας το κυρίου μν ησο χριστο κα μν πισυναγωγς π ατόν,
2:2 ες τ μ ταχέως σαλευθναι μς π το νος μηδ θροεσθαι μήτε δι πνεύματος μήτε δι λόγου μήτε δι πιστολς ς δι μν, ς τι νέστηκεν μέρα το κυρίου.
2:3 μή τις μς ξαπατήσ κατ μηδένα τρόπον· τι ν μ λθ ποστασία πρτον κα ποκαλυφθ νθρωπος τς νομίας, υς τς πωλείας,
2:4 ντικείμενος κα περαιρόμενος π πάντα λεγόμενον θεν σέβασμα, στε ατν ες τν ναν το θεο καθίσαι, ποδεικνύντα αυτν τι στιν θεός.
2:5 ο μνημονεύετε τι τι ν πρς μς τατα λεγον μν;
2:6 κα νν τ κατέχον οδατε, ες τ ποκαλυφθναι ατν ν τ αυτο καιρ.
2:7 τ γρ μυστήριον δη νεργεται τς νομίας· μόνον κατέχων ρτι ως κ μέσου γένηται.
2:8 κα τότε ποκαλυφθήσεται νομος, ν κύριος [ησος] νελε τ πνεύματι το στόματος ατο κα καταργήσει τ πιφανεί τς παρουσίας ατο,
2:9 ο στιν παρουσία κατ νέργειαν το σαταν ν πάσ δυνάμει κα σημείοις κα τέρασιν ψεύδους
2:10 κα ν πάσ πάτ δικίας τος πολλυμένοις, νθ ν τν γάπην τς ληθείας οκ δέξαντο ες τ σωθναι ατούς.
2:11 κα δι τοτο πέμπει ατος θες νέργειαν πλάνης ες τ πιστεσαι ατος τ ψεύδει,
2:12 να κριθσιν πάντες ο μ πιστεύσαντες τ ληθεί λλ εδοκήσαντες τ δικί.
2:13 μες δ φείλομεν εχαριστεν τ θε πάντοτε περ μν, δελφο γαπημένοι π κυρίου, τι ελατο μς θες παρχν ες σωτηρίαν ν γιασμ πνεύματος κα πίστει ληθείας,
2:14 ες [κα] κάλεσεν μς δι το εαγγελίου μν, ες περιποίησιν δόξης το κυρίου μν ησο χριστο.
2:15 ρα ον, δελφοί, στήκετε, κα κρατετε τς παραδόσεις ς διδάχθητε ετε δι λόγου ετε δι πιστολς μν.
2:16 ατς δ κύριος μν ησος χριστς κα [] θες πατρ μν, γαπήσας μς κα δος παράκλησιν αωνίαν κα λπίδα γαθν ν χάριτι,
2:17 παρακαλέσαι μν τς καρδίας κα στηρίξαι ν παντ ργ κα λόγ γαθ.