2:1 κγ λθν πρς μς, δελφοί, λθον ο καθ περοχν λόγου σοφίας καταγγέλλων μν τ μυστήριον το θεο.
2:2 ο γρ κρινά τι εδέναι ν μν ε μ ησον χριστν κα τοτον σταυρωμένον.
2:3 κγ ν σθενεί κα ν φόβ κα ν τρόμ πολλ γενόμην πρς μς,
2:4 κα λόγος μου κα τ κήρυγμά μου οκ ν πειθο[ς] σοφίας [λόγοις] λλ ν ποδείξει πνεύματος κα δυνάμεως,
2:5 να πίστις μν μ ν σοφί νθρώπων λλ ν δυνάμει θεο.
2:6 σοφίαν δ λαλομεν ν τος τελείοις, σοφίαν δ ο το ανος τούτου οδ τν ρχόντων το ανος τούτου τν καταργουμένων·
2:7 λλ λαλομεν θεο σοφίαν ν μυστηρί, τν ποκεκρυμμένην, ν προώρισεν θες πρ τν αώνων ες δόξαν μν·
2:8 ν οδες τν ρχόντων το ανος τούτου γνωκεν, ε γρ γνωσαν, οκ ν τν κύριον τς δόξης σταύρωσαν.
2:9 λλ καθς γέγραπται, φθαλμς οκ εδεν κα ος οκ κουσεν κα π καρδίαν νθρώπου οκ νέβη, τοίμασεν θες τος γαπσιν ατόν.
2:10 μν δ πεκάλυψεν θες δι το πνεύματος· τ γρ πνεμα πάντα ραυν, κα τ βάθη το θεο.
2:11 τίς γρ οδεν νθρώπων τ το νθρώπου ε μ τ πνεμα το νθρώπου τ ν ατ; οτως κα τ το θεο οδες γνωκεν ε μ τ πνεμα το θεο.
2:12 μες δ ο τ πνεμα το κόσμου λάβομεν λλ τ πνεμα τ κ το θεο, να εδμεν τ π το θεο χαρισθέντα μν·
2:13 κα λαλομεν οκ ν διδακτος νθρωπίνης σοφίας λόγοις λλ ν διδακτος πνεύματος, πνευματικος πνευματικ συγκρίνοντες.
2:14 ψυχικς δ νθρωπος ο δέχεται τ το πνεύματος το θεο, μωρία γρ ατ στιν, κα ο δύναται γνναι, τι πνευματικς νακρίνεται·
2:15 δ πνευματικς νακρίνει [τ] πάντα, ατς δ π οδενς νακρίνεται.
2:16 τίς γρ γνω νον κυρίου, ς συμβιβάσει ατόν; μες δ νον χριστο χομεν.