17:1 διοδεύσαντες δ τν μφίπολιν κα τν πολλωνίαν λθον ες θεσσαλονίκην, που ν συναγωγ τν ουδαίων.
17:2 κατ δ τ εωθς τ παύλ εσλθεν πρς ατος κα π σάββατα τρία διελέξατο ατος π τν γραφν,
17:3 διανοίγων κα παρατιθέμενος τι τν χριστν δει παθεν κα ναστναι κ νεκρν, κα τι οτός στιν χριστός, [] ησος, ν γ καταγγέλλω μν.
17:4 καί τινες ξ ατν πείσθησαν κα προσεκληρώθησαν τ παύλ κα τ σιλ, τν τε σεβομένων λλήνων πλθος πολ γυναικν τε τν πρώτων οκ λίγαι.
17:5 ζηλώσαντες δ ο ουδαοι κα προσλαβόμενοι τν γοραίων νδρας τινς πονηρος κα χλοποιήσαντες θορύβουν τν πόλιν, κα πιστάντες τ οκί άσονος ζήτουν ατος προαγαγεν ες τν δμον.
17:6 μ ερόντες δ ατος συρον άσονα καί τινας δελφος π τος πολιτάρχας, βοντες τι ο τν οκουμένην ναστατώσαντες οτοι κα νθάδε πάρεισιν,
17:7 ος ποδέδεκται άσων· κα οτοι πάντες πέναντι τν δογμάτων καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα τερον λέγοντες εναι ησον.
17:8 τάραξαν δ τν χλον κα τος πολιτάρχας κούοντας τατα,
17:9 κα λαβόντες τ κανν παρ το άσονος κα τν λοιπν πέλυσαν ατούς.
17:10 ο δ δελφο εθέως δι νυκτς ξέπεμψαν τόν τε παλον κα τν σιλν ες βέροιαν, οτινες παραγενόμενοι ες τν συναγωγν τν ουδαίων πεσαν.
17:11 οτοι δ σαν εγενέστεροι τν ν θεσσαλονίκ, οτινες δέξαντο τν λόγον μετ πάσης προθυμίας, καθ μέραν νακρίνοντες τς γραφς ε χοι τατα οτως.
17:12 πολλο μν ον ξ ατν πίστευσαν, κα τν λληνίδων γυναικν τν εσχημόνων κα νδρν οκ λίγοι.
17:13 ς δ γνωσαν ο π τς θεσσαλονίκης ουδαοι τι κα ν τ βεροί κατηγγέλη π το παύλου λόγος το θεο, λθον κκε σαλεύοντες κα ταράσσοντες τος χλους.
17:14 εθέως δ τότε τν παλον ξαπέστειλαν ο δελφο πορεύεσθαι ως π τν θάλασσαν· πέμεινάν τε τε σιλς κα τιμόθεος κε.
17:15 ο δ καθιστάνοντες τν παλον γαγον ως θηνν, κα λαβόντες ντολν πρς τν σιλν κα τν τιμόθεον να ς τάχιστα λθωσιν πρς ατν ξεσαν.
17:16 ν δ τας θήναις κδεχομένου ατος το παύλου, παρωξύνετο τ πνεμα ατο ν ατ θεωροντος κατείδωλον οσαν τν πόλιν.
17:17 διελέγετο μν ον ν τ συναγωγ τος ουδαίοις κα τος σεβομένοις κα ν τ γορ κατ πσαν μέραν πρς τος παρατυγχάνοντας.
17:18 τινς δ κα τν πικουρείων κα στοϊκν φιλοσόφων συνέβαλλον ατ, καί τινες λεγον, τί ν θέλοι σπερμολόγος οτος λέγειν; ο δέ, ξένων δαιμονίων δοκε καταγγελες εναι· τι τν ησον κα τν νάστασιν εηγγελίζετο.
17:19 πιλαβόμενοί τε ατο π τν ρειον πάγον γαγον, λέγοντες, δυνάμεθα γνναι τίς καιν ατη π σο λαλουμένη διδαχή;
17:20 ξενίζοντα γάρ τινα εσφέρεις ες τς κος μν· βουλόμεθα ον γνναι τίνα θέλει τατα εναι.
17:21 θηναοι δ πάντες κα ο πιδημοντες ξένοι ες οδν τερον ηκαίρουν λέγειν τι κούειν τι καινότερον.
17:22 σταθες δ [] παλος ν μέσ το ρείου πάγου φη, νδρες θηναοι, κατ πάντα ς δεισιδαιμονεστέρους μς θεωρ·
17:23 διερχόμενος γρ κα ναθεωρν τ σεβάσματα μν ερον κα βωμν ν πεγέγραπτο, γνώστ θε. ον γνοοντες εσεβετε, τοτο γ καταγγέλλω μν.
17:24 θες ποιήσας τν κόσμον κα πάντα τ ν ατ, οτος ορανο κα γς πάρχων κύριος οκ ν χειροποιήτοις ναος κατοικε
17:25 οδ π χειρν νθρωπίνων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, ατς διδος πσι ζων κα πνον κα τ πάντα·
17:26 ποίησέν τε ξ νς πν θνος νθρώπων κατοικεν π παντς προσώπου τς γς, ρίσας προστεταγμένους καιρος κα τς ροθεσίας τς κατοικίας ατν,
17:27 ζητεν τν θεν ε ρα γε ψηλαφήσειαν ατν κα εροιεν, καί γε ο μακρν π νς κάστου μν πάρχοντα.
17:28 ν ατ γρ ζμεν κα κινούμεθα κα σμέν, ς καί τινες τν καθ μς ποιητν ερήκασιν, το γρ κα γένος σμέν.
17:29 γένος ον πάρχοντες το θεο οκ φείλομεν νομίζειν χρυσ ργύρ λίθ, χαράγματι τέχνης κα νθυμήσεως νθρώπου, τ θεον εναι μοιον.
17:30 τος μν ον χρόνους τς γνοίας περιδν θες τ νν παραγγέλλει τος νθρώποις πάντας πανταχο μετανοεν,
17:31 καθότι στησεν μέραν ν μέλλει κρίνειν τν οκουμένην ν δικαιοσύν ν νδρ ρισεν, πίστιν παρασχν πσιν ναστήσας ατν κ νεκρν.
17:32 κούσαντες δ νάστασιν νεκρν ο μν χλεύαζον, ο δ επαν, κουσόμεθά σου περ τούτου κα πάλιν.
17:33 οτως παλος ξλθεν κ μέσου ατν.
17:34 τινς δ νδρες κολληθέντες ατ πίστευσαν, ν ος κα διονύσιος ρεοπαγίτης κα γυν νόματι δάμαρις κα τεροι σν ατος.